پانویس این نوشته تقدیم میشود به برادرم،خانواده ام و خانه همسایه.

 چند روز بود از خودم شاکی بودم که چرا بی پروا نیستم.

 چرا مثل قدیما بلند پرواز نیستم، احتیاط میکنم.. میترسم.. مکث میکنم. فکر میکنم.

 یا چرا از اون بکری که میخواستم دورم..

 امشب به صرف فیلم و دوستی مهمون دوستم بودم. 

 فیلم بکر بکر .. وحشی وحشی... 

 قلقلکم داد.

 همیشه کتابی رو که باید به موقع میخونی .. فیلمی رو که باید به موقع میبینی و به موقع با دوستت میشینی.

 ممنونم.

 پانویس:

 و در سخت ترین شرایط افرادی هستند که آغوش گرم، حرف های خوب و حضور درمان گر دارند. آنها که معجزه میدانند.