قبل از شروع این چند خط خواهش میکنم به خواسته من احترام بذارید و از گفتن جملاتی از قبیله "عزیزم چیزی نبو د که! خدا رو شکر به خیر گذشت! شانس اوردی! و..." به هر طریقی اجتناب کنید
میدونید فکر کردن بهش برای من دردناک و نوشتنش ترسناکه ! و فکر می کنم خوندنش برای کسانی که پیوند عاطفی با من دارند هم سختناکه !
در واقع این نوشته دردودلی با اندک مخاطب های این وبلاگ هست که بنده سعادت اشنایی نزدیک باهاشون نداشتم.
پشیمون شدم باشه بعد