ینی هر چی فک کردم یادم نیومد این آدم از کجا پیداش شده تو زندگی من ، از اولش کجا بوده ؟!  من از کی باهاش صمیمی شدم !؟ هر چی قک کردم دیدم از اولش من " زندگی " بودم. 

 ان قده حس خوبی بود. 

I love you, no matter what

آدم ها رو تا کجا دوست داریم ؟ تا کجا اشکالاشون رو قبول می کنیم ؟ کی خوب و بدشون و میزاریمشون تو کفه ی ترازو ؟ تا کجا اون چیزای که دوست داریم ازشون می چربه به اون چیزایی که ازشون دوست نداریم؟ کی باهاشون خدافظی میکنیم؟ کی حتی خداحافظی نمیکنیم ؟ کی ولشون میکنیم میریم ؟ چی رو نمیتونیم تحمل کنیم ؟ کی خطشون می زنیم ؟ کی نگهشون میداریم ؟ کی نمره ی رفاقتشون رو کم میکنیم ؟ تا کجا هستیم ؟ کی خودمون رو دریغ می کنیم ؟ کی وایمیستیم رابطمون رو بسازیم ، کی شونه خالی میکنیم و فرار می کنیم ؟ 

کی می گیم " I love you, no matter what"



یه ماهی و یه طوطی مهمونمن. 

به ساناز و آیدا

 این را می نویسم که یادم نرود. یادم نرود که دوران  سخت امتحان ها را با شما از تمام روز های سبُک بیکاری دوست تر داشتم. 


 مرا به هیچ بدادی و من هنوز.