این پست را نخوانید.

 به عنوان توجه نکنید!

 توی یک روز میتونی همه جور باشی. گرفته ی گرفته، خوشحال، غمگین، سرخوش، پر انرژی، می تونی اصل رخوت رو تجربه کنی. میتونی ایمان داشته باشی یا هیچی و قبول نداشته باشی. میتونی خیلی گریه کنی و عمیقا غصه بخوری یا بی دلیل بلند بلند بخندی. میتونی پرهیجان و کله خر باشی. میتونی محافظه کار باشی و کز کنی. میشه حالت از دنیا بهم بخوره و گوشات سنگینی کنن. میشه توی اوج هماهنگی با عالم باشی. ناامید ناامید یا خود کلمه ی امیدوار. میتونی بودنت اون قدر درد بگیره که سرت گیج بره و یا هیچ کاری رو قشنگ تر از نفس کشیدن ندونی. شاید عینه سگ پشیمون و دنبال دکمه ش باشی یا غرق غرور تصمیمت تمام مدت بالا رو نگاه کنی. میشه احساس تنهایی کنی یا موبایلتو خاموش کنی که تنها باشی. خشم، نفرت ( خدایش متضاد این دوتا رو نداشتم. دونقطه دی)

 میخوام بگم امروز همه ی اینارو تجربه کردم .به فاصله ی کم. اما من هیچ کدومه اینا نیستم. احساسا مثل ابرن و عجیب سرعتی گرفتن این روزا! حتی یکی میگفت دروغم میگن! خلاصه این که من موندم و جزوه ی خاک شناسی !

 خوب مغشوشتون کردم؟ من دقیقا اینم الان. مغشوش! به علاوه ی همون جزوه ی خاک.

 به عنوان توجه کردید؟