دادگاه.
قضیه از این قرار است: یک نفر کشته شد.
جمع شید دور هم.. حرف بزنید.. اعتراض کنید.. حکم بدید..
چه فایده..دیه ی جراحت ناشی از دلتنگی من چی؟ قصاص غصه چی؟
پانویس:
دیه را باید شیاف کرد.
تجربه نشون داده همه ی اتفاقای که ما اسمشون رو میزاریم نامیمون همه با هم یه جا اتفاق می افته. دو سه نفر میمیرن. آدمای که خیلی دوسشون داری سگشون رو که خیلی دوست دارن گم میکنن. ریگان زلزله میاد. یکی سخت مریض میشه. گربه ت بالا میاره. و برای کامل کردن مجموعه تصادف میکنی. انگار جمعیت گدا ها هم بیشتر میشه.
همه ی اینا در شرایطی انجام میشه که اخر ترمه و کلی کار روی سرت ریخته. و البته یارانه ها!
پانویس:
این پست صرفا جنبه ی غر دارد و فاقد هر گونه اعتبار است.
خودمم قبول ندارم. اما حالا که غرِ بگم از پنجشنبه ی پیش رو که کتایون پنج تا امتحان داره.